Roszczenie o zatrudnienie

🔊 Słuchaj

 

Jeśli pracownik toczy spór z pracodawcą, często jest usatysfakcjonowany, gdy pracodawca zwalnia go z obowiązku pracy i wypłaca mu już tylko wynagrodzenie.

Ale nie zawsze tak jest. Czasami ważne jest, aby pracownik został faktycznie zatrudniony. Wysoce wyspecjalizowany informatyk jest zainteresowany nadążaniem za duchem czasu. Siedzenie w domu przez trzy lata obniża jego kompetencje zawodowe. Jest bardzo wielu pracowników, którzy mają uzasadniony interes w faktycznym zatrudnieniu.

Federalny Sąd Pracy zajął się tym problemem w orzeczeniu z 21 marca 2018 r., Az.:10 AZR 560/16.

 

Fakty: roszczenie o zatrudnienie

 

Strony spierają się o dopuszczalność prowadzenia egzekucji z prawomocnego wyroku sądu pracy z 2010 roku.

Według wyroku pracodawca jest zobowiązany zatrudniać pracownika „na niezmienionych warunkach pracy jako Director Delivery Communication & Media Solutions Germany i General Western Europe na poziomie menadżerskim 3”.

Pracodawca sprzeciwia się temu, ze względu na to, że wynikające z wyroku zatrudnienie pracownika jest dla niego niemożliwe, ponieważ stanowisko to zniknęło z powodu zmian w strukturze organizacyjnej całej grupy. Pracodawca nie powierzył pracownikowi żadnej innej czynności.

 

Decyzja Federalnego Sądu Pracy:

 

Pracodawca nie może skutecznie bronić się w ramach postępowania egzekucyjnego na podstawie art. 767 niemieckiego kodeksu postępowania cywilnego (ZPO) tym, że nie jest on w stanie spełnić wynikającego z prawomocnego wyroku roszczenia o zatrudnienie na określonym stanowisku z powodu jego utraty, jeżeli jest w stanie spełnić roszczenie o zatrudnienie poprzez przeniesienie na inną pozycje zgodną z umową o pracę. Pracownik otrzymał zatem rację.

 

Zasada dobrej wiary!

 

Nawet jeśli zatrudnienie pracownika jest niemożliwe z powodu utraty pracy w rozumieniu § 275 ust. 1 BGB (niemieckiego kodeksu cywilnego), pracodawca nie ma szans z tym sprzeciwem w postępowaniu zgodnie z § 767 ZPO (niemieckiego kodeksu postepowania cywilnego), co najmniej ze względu na zasadę dobrej wiary wg § 242 BGB (niemieckiego kodeksu cywilnoprawnege), w tym przypadku zasady Dolo-agit.

 

Obowiązek zatrudnienia!

 

Nie zatrudniając pracownika, pracodawca narusza obowiązek zatrudnienia wynikający z § 611 ust. 1 BGB (kodeksu prawa cywilnego).

 

Wina i granice tego, czego nie można od nikogo wymagac!

 

Pracodawca nie powołał się na argument, że nie ma winy, § 280 ust. 1 zdanie 2 BGB (kodeksu prawa cywilnego). W związku z tym powinien umożliwić pracownikowi inne zatrudnienie zgodnie z § 280 (1) zdanie 1 i § 249 (1) BGB (niemieckiego kodeksu cywilnego). Pracodawca nie powołał się także na fakt, że było to dla niego niemożliwe lub nie można było tego od niego wymagać.

 

Kancelaria Swist – Adwokat w Niemczech – Prawo Pracy
Państwa prawo w naszych wiernych rękach   

 

Całkowite uzasadnienie decyzji  „Roszczenie o zatrudnienie” w języku niemieckim znajdą Państwo pod adresem:

 

https://www.bundesarbeitsgericht.de/entscheidung/10-azr-560-16/?highlight=10+AZR+560%2F16