Dodatek do zasiłku macierzyńskiego dla opiekunek
Wielu samozatrudnionych lub handlowców chciałoby podlegać przepisom, które dotyczą przede wszystkim pracowników. Na pierwszy rzut oka nie zawsze jest oczywiste, dlaczego należy stosować odmienne traktowanie, jeśli okoliczności formalnego samozatrudnienia lub handlowca nie różnią się znacząco.
Tak było również w sprawie rozstrzygniętej 23 maja 2018 r. Az.: 5 AZR 263/17.
Fakty:
Powódka pracowala jako opiekunka w przedszkolu dla dzieci.
Pozwany okręg udzielił jej, jako lokalny organ odpowiedzialny za publiczne dobro dzieci i młodzieży, zezwolenie na opiekę nad maksymalnie pięcioma, jenoczesnie obecnymi, cudzymi dziećmi.
Czasy opieki zostały ustalone w porozumieniu pomiędzy powódką a rodzicami. Za opiekę pozwany okręg przyznał powódce bieżące świadczenia pieniężne zgodnie z § 23 SGB VIII w wysokości 3,90 euro na dziecko i godzinę opieki. Ta kwota była także wypłacana za maksymalnie sześć tygodni urlopu i do dwóch tygodni choroby za rok opieki.
Powódka urodziła dziecko w marcu 2014 roku.
Powołując się na powyższe domaga się od pozwanego okręgu za okresy ochrony macierzyństwa 6 tygodni przed i 8 tygodni po porodzie wypłaty zasiłku z tytułu macierzyństwa w wysokości przeciętnego tygodniowego świadczenia pieniężnego.
Jest zdania, że jest pracownicą pozwanego okregu, przynajmniej tak powinna być traktowana.
Roszczenie wynika z interpretacji ustawy o ochronie macierzyństwa zgodnej z prawem unijnym, art. 23 księgi VIII kodeksu socjalnego oraz bezpośrednio z dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/41/UE z dnia 7 lipca 2010 r. w sprawie wdrożenie zasady równego traktowania kobiet i mężczyzn prowadzących działalność na własny rachunek, wykonujących pracę zarobkową.
Decyzja o prawie do zasiłku macierzyńskiego:
Podobnie jak sądy niższej instancji, V Senat oddalił pozew.
Jako pracownik opieki dziennej powódka nie jest pracownikiem pozwanego okręgu, nawet w rozumieniu prawa unijnego. Nie wykonuje dla niego czynności zgodnie z jego instrukcjami. Dyrektywa 2010/41/UE nie skutkuje bezpośrednim roszczeniem o żądaną zapłatę przeciwko pozwanemu powiatowi, ponieważ dyrektywa nie określa dłużnika wystarczająco szczegółowo. To samo dotyczy Konwencji Praw Kobiet ONZ.
W takich okolicznościach istotne znaczenie ma prawo do wydawania poleceń. Czynnikiem decydującym jest to, czy domniemany pracownik jest związany dyrektywami od domniemanego pracodawcy w odniesieniu do treści, realizacji, czasu, czasu trwania i miejsca świadczenia usługi. Sądy zawsze bardzo dokładnie badają tę kwestię.
Wnioski:
Jeżeli samozatrudniona „opiekunka do dziecka”, która opiekuje się dziećmi w placówce dziennej opieki zgodnie z §§ 22 i nast., § 43 SGB VIII, zajdzie w ciążę, nie ma prawa do zasiłku macierzyńskiego zgodnie z ustawą o ochronie macierzyństwa. Roszczenie nie wynika również z prawa Unii.
Kancelaria prawna Swist – Adwokat w Niemczech
Twoje prawa w naszych rzetelnych rękach
Źródłem sprawy „Zasiłek macierzyński w Niemczech” jest komunikat prasowy Federalnego Sądu Pracy z dnia 25.05.2018 r., znak sprawy 24.18. Decyzje można znaleźć pod poniższym linkiem:
https://www.bundesarbeitsgericht.de/presse/kein-zuschuss-zum-mutterschaftsgeld-fuer-tagesmuetter/
Szybki kontakt! Tel.: 0211 – 8759 8066