Niemiecka ustawa o wynagrodzeniu minimalnym – miejscowe zastosowanie

🔊 Słuchaj

Często klienci argumentują w ramach porady dotyczącej wygrodzenia minimalnego, że nie podlegają niemieckiej ustawie o wynagrodzeniu minimalnym, ponieważ nie prowadzą swojego przedsiębiorstwa w Niemczech i nie są zobowiązani do płacenia niemieckiego wynagrodzenia minimalnego. Tego zdania są też klienci, którzy twierdzą, że ustalili z pracownikiem w umowie prawo obcego państwa, a więc nie niemieckiego. Niektórzy argumentują, że pracownik nie przebywa na stałe, tylko tymczasowo w Niemczech i z tego powodu na stosunek pracy nie będzie mieć zastosowania prawo niemieckie, a między innymi ustawa o wynagrodzeniu minimalnym.

 

Niestety musimy tych klientów rozczarować.

 

Te argumenty nie skutkują. Z § 20 niemieckiej ustawy o wynagrodzeniu minimalnym (tzw. Mindestlohngesetz) wynika, że pracodawcy z siedzibą w kraju i za granicą są zobowiązani, ich pracownikom zatrudnionym w państwie (tzn. w Niemczech) płacić wynagrodzenie w wysokości przynajmniej minimalnego wynagrodzenia. Z tego jednoznacznie wynika, że też pracodawcy z siedzibą za granicą zostaną zobowiązani do dotrzymania płac minimalnych.

Nieraz przedkładają klienci umowę o pracę, w której faktycznie jest ustalone, że ma zastosowanie prawo innego państwa. To też jest zgodne z prawym międzynarodowym. Tak mówi art. 8 dyrektywy Rzym I.

Jednakże z art. 9 dyrektywy Rzym I o przepisach wymuszających swoje zastosowanie wynika, że niezależnie od ustalonego prawa istnieją przepisy, które trzeba przestrzegać. Ich celem jest zaspokojenie interesów publicznych. Ustawa o minimalnym wynagrodzeniu stanowi przepis w rozumieniu art. 9 Rzym I, który ma zastosowanie niezależnie od statutu umowy o pracę.

 

Pracodawcom jest ciężko takie pojęcie zaakceptować.

 

Dążymy do tego, aby wyjaśnić stan prawny na przykładzie. Nawet jeżeli w innych porządkach prawnych wolno bić swojego pracownika, nie wolno pracodawcy z innego kraju podczas pobytu w Niemczech bić swojego pracownika, nawet jeżeli stosunek pracy nie podlega prawu niemieckiemu.

Ustawa jest co do tego bezwarunkowa. To oznacza, że każdy pracownik podlega minimalnemu wynagrodzeniu, jak tylko znajduję się w Niemczech.

Ustawa spotkała się z silną krytyką pracodawców z siedzibą za granicą. W obowiązku płatności wynagrodzenia minimalnego pracodawcy widzieli dyskryminację i niekorzyści, związane z podleganiem niemieckiej ustawie o wynagrodzeniu minimalnym. Krytykowali też, że przedsiębiorcy poszczególnych branż są zobowiązani, przed podjęciem działania zameldować i udokumentować mnóstwo faktów, zgodnie z § 16 ust. 1 niemieckiej ustawy o wynagrodzeniu minimalnym oraz § 2 niemieckiej ustawy o zwalczeniu pracy na czarno.

Na dzień dzisiejszy istnieją pewne wyjątki jedynie w branży transportowej.

Kancelaria Swist – Adwokat w Niemczech
Państwa prawo w naszych wiernych rękach