Fundusz kompensacji kosztów szkolenia w branży kominiarskiej

Strony układów zbiorowych, czyli organizacje pracodawców i pracowników, mogą regulować wiele kwestii dla pracowników i pracodawców. Wiele układów zbiorowych jasno pokazuje, jak ostrożnie i skrupulatnie osoby, których one dotyczą, powinny podchodzić do zawarcia tych umów.

Ryzyko: nieważność układu zbiorowego!

Głównym punktem tej decyzji były wątpliwości co do kompetencji taryfowych Centralnego Zrzeszenia Niemieckich Kominiarzy, Zentralverband Deutscher Schornsteinfeger e. V., ( dalej tylko: ZDS) – Obowiązek opłacania składek za firmy bez pracowników.

W decyzjach z dnia 31 stycznia 2018 r. – 10 AZR 60/16 (A), 10 AZR 695/16 (A), 10 AZR 722/16 (A) Federalny Sąd Pracy wyraził poważne wątpliwości co do kompetencji taryfowej ZDS, które brało udział przy zawieraniu układów zbiorowych w zakresie poparcia kształcenia zawodowego w branży kominiarskiej z 24 września 2012 r. (TV AKS 2012) oraz od 1 lipca 2014 r. (TV AKS 2014).

Problem polegał na tym, czy układ zbiorowy, a mianowicie § 7 ust. 2 zd. 2 TV AKS 2012, jest nieważny, ponieważ firmy bez pracowników (tzw. samozatrudnieni indywidualni) musiałyby płacić składki na fundusz kompensacyjny kosztów szkolenia w branży kominiarskiej.

Powód jest funduszem rekompensat kosztów szkolenia w branży kominiarskiej, Ausbildungskostenausgleichskasse im Schornsteinfegerhandwerk, (dalej tylko: AKS), założonym jako instytucja wspólna, przez Federalne Stowarzyszenie Kominiarzy – Bundesverband des Schornsteinfegerhandwerks – Zentralinnungsverband (dalej tylko: ZIV) – i ZDS.

Prawne tło układów zbiorowych!

Zgodnie ze statutem członkiem ZDS może zostać każdy niesamodzielny kominiarz, który zdał egzamin czeladniczy w zawodzie kominiarskim. Samodzielni kominiarze mogą być członkami sponsorującymi ZDS, którzy są zobowiązani do opłacania składek.

ZDS i ZIV ustaliły następujące układy zbiorowe TV AKS 2012 i TV AKS 2014. Okręgowy Sąd Pracy w Berlinie-Brandenburgii prawomocnie stwierdził ważność oświadczenia ogólnego obowiązywania obu układów zbiorowych.

Celem AKS jest zapewnienie dostatecznej liczby miejsc kształcenia zawodowego oraz zapewnienie wykwalifikowanego szkolenia zawodowego w branży kominiarskiej. Umowy zbiorowe regulują wysokość wynagrodzenia podczas wykształcenia zawodowego. Zakłady, które kształcą kominiarzy, mają roszczenie na dodatek do wynagrodzenia uczniów podczas ich kształcenia zawodowego od AKS. Układy zbiorowe regulują również zobowiązania zakładów kominiarskich do zapłaty składek i przekazywania informacji wobec AKS. Zgodnie z § 7 ust. 2 zdanie 2 TV AKS 2012 minimalna składka wpłacana do AKS wynosi 800,00 EUR na rok kalendarzowy.

Pozwani są kominiarzami samodzielnymi i sprzeciwiają się wpłacaniu składek na AKS. Uważają, że układy zbiorowe są nieważne.

Federalny Sąd Pracy przyznał pozwanym kominiarzom rację. Wraz ze sporządzeniem wyżej wymienionych układów zbiorowych strony umów zbiorowych przekroczyły swoją kompetencje zbiorową.

Kancelaria Swist – Adwokat w Niemczech – Prawo Pracy
Państwa prawo w naszych wiernych rękach

Całkowite uzasadnienie decyzji „Fundusz kompensacji kosztów szkolenia” w języku niemieckim znajdą Państwo pod:

https://www.bundesarbeitsgericht.de/entscheidung/10-azr-60-16-a/?highlight=10+AZR+60%2F16+%28A%29

https://www.bundesarbeitsgericht.de/entscheidung/10-azr-695-16-a/?highlight=10+AZR+695%2F16+%28A%29

https://www.bundesarbeitsgericht.de/entscheidung/10-azr-722-16-a/?highlight=10+AZR+722%2F16+%28A%29