Prawo do informacji zgodnie z § 242 niemieckiego kodeksu cywilnego analogicznie
Wyobraźmy sobie, że naszznak towarowy został naruszonay. Wiemy, że sprytny przedsiębiorca hurtowy oznaczyl swoje produkty naszym chronionym znakiem towarowym.
Nasz problem byłby następujący:
Nie wiemy, jaki obrót osiągnął przedsiebiorca hurtowy z towarami, które zostały oznaczone przy naruszeniu prawa do znaku towarowego, jakie ilości zostały sprzedane w całości. Bez znajomości tych danych nie możemy obliczyć wysokości naszego roszczenia.
Zwyczajowe prawo do informacji!
W orzecznictwie uznaje się, że właściciel znaku towarowego ma prawo do informacji przeciwko naruszającemu. Zgodnie z § 242 BGB (niemiecki kodeks cywilny), musi on dostarczyć informacje, aby właściciel znaku towarowego mógł określić wysokosc swoje roszczenia.
Jest to zależny wniosek o udzielenie informacji. W większości przypadków roszczenie w powództwie wnoszone jest dodatkowo do roszczenia o ustalenie obowiązku zapłaty odszkodowania z tytułu naruszenia praw do znaku towarowego.
Sąd Pierwszej Instancji bada, czy dostarczanie informacji może być niewspółmiernie.
Treść roszczenia
Pozostaje tylko pytanie, jakie informacje możeme uzyskać powód w celu podjęcia decyzji, jaką metodą zastosuje do obliczenia wysokości odszkodowania, a następnie dochodzenia go.
Informacje te są zazwyczaj oparte na dokonanej sprzedaży. Jeżeli właściciel znaku towarowego powołuje się na szkodę wynikającą z wprowadzenia w błąd na rynku, należy również podać przybliżoną kalkulację zysku.