Roszczenia o odszkodowanie wedlug z § 14 IV niemieckiej ustawy o znakach towarowych
Przebiegły, niedoszły przedsiębiorca kupił w Chinach 1000 toreb, opatrzył je emblematem znanego i zarejestrowanego w Niemczech znaku towarowego producenta toreb.
Producent toreb, właściciel znaku towarowego, rozważa, czy może dochodzić odszkodowania od potencjalnego przedsiębiorcy.
Prawo o znakach towarowych zna własne roszczenie o odszkodowanie zgodnie z § 14 VI niemieckiej ustawy o znakach towarowych.
Warunki roszczenia o odszkodowanie
Poza naruszeniem prawa do znaku towarowego osoby trzeciej, roszczenie zakłada ponadto istnienie winy. Osoba, która działa umyślnie lub przez zaniedbanie, jest winna.
Sądy stawiają bardzo wysokie wymagania co do obowiązku staranności przed rozpoczęciem użytkowania lub przed rejestracją znaku towarowego. Osoba, która powstrzymuje się od przeprowadzenia profesjonalnego poszukiwania znaku towarowego i nie organizuje oceny, już narusza zasady należytej staranności. Wskazuje to na tendencję do nie stawiania wysokich wymagań dotyczących zaniedbań lub błędów.
Skutki prawne roszczenia
Właściciel znaku towarowego może dochodzić odszkodowania za zawinione naruszenie praw do znaku towarowego. Z biegiem czasu stało się jasne, że zasady prawa cywilnego są mało przydatne w ustalaniu wysokości odszkodowania.
Rekompensata w naturze
Oczywiście, właściciel znaku towarowego może zadac rekompensaty w naturze. To byłby przede wszystkim własna szkoda. Już teraz pojawia się tutaj problem ilościowego określenia tej szkody. Strona poszkodowana musiałaby wykazać i udowodnić, że jej produkt zostałby zakupiony, gdyby produkt naruszającego prawo nie został wprowadzony do obrotu z naruszeniem znaku towarowego. Trudno jest udowodnić, że którykolwiek z produktów właściciela znaku towarowego zostałby dodatkowo sprzedany, gdyby naruszający nie naruszył obcego znaku towarowego.
Wydanie zysków
Kolejną metodą obliczenia odszkodowania jest wydanie zysku przez naruszającego znaku towarowego. Osoba naruszajaca musi zwrócić to, co dodatkowo uzyskała w wyniku używania znaku towarowego. Prawnicy wielokrotnie stwierdzali w postępowaniach sądowych, że strony powodowe zminimalizowały swoje zyski poprzez zwiększenie własnych wydatków. Czasami twierdzili oni, że ponieśli straty jedynie poprzez rozprowadzenie produktu. Z tego powodu dzisiejsze orzecznictwo nie uznaje na ogół kosztów ogólnych i ogranicza koszty podlegające odliczeniu do tych, które przynoszą bezpośrednie korzyści produktowi. W indywidualnych przypadkach obliczenie zysku, który ma zostać pominięty, jest niepewne. Nie wiadomo, które wydatki podlegają odliczeniu w poszczególnych przypadkach, a które nie.
Obliczanie odszkodowania na podstawie analogii licencyjnej
Następnie możliwe jest obliczenie odszkodowania za pomocą analogii licencyjnej. W tym przypadku właściciel znaku towarowego moze sie domaga kwoty, za jaką udzieliłby licencji na używanie znaku towarowego. Jest to bezproblemowe, jeśli właściciel znaku towarowego udzielił w przeszłości odpowiedniej licencji. W spornym postępowaniu może on następnie powoływać się na ten poziom licencji. Jednakże jeżeli nie przyznał jeszcze takiej licencji w innych przypadkach, kwota zwykłej licencji rynkowej jest zazwyczaj określana przez sąd na podstawie oszacowania lub ekspertyzy biegłego.
Wysokość licencji zwyczajowo stosowanej na rynku zależy od sektora, stopnia znajomości znaku towarowego, jego renomy, stopnia prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd, charakteru i zakresu używania oznaczenia. Jak zwykle jest to licencja w wysokości 1-5% wpływów brutto.
Ponadto można dochodzić odszkodowania z tytułu szkód spowodowanych zamieszaniem na rynku oraz kosztów postępowania sądowego, w tym kosztów badań i kosztów zakupów testowych.